Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Emancipator - Minor Cause



Η trip-hop πάντα με γοήτευε, όσο και αν δεν ανήκε στα είδη που έχω περισσότερο μέσα στη καρδιά μου. Η καταγωγή της, δηλαδή η ηλεκτρονική υφή, είναι αυτή που της επιτρέπει να έχει ρυθμό, να κρύβει μυστήριο και τελικά να είναι ένα πολύ δύσκολο και δυσεύρετο είδος μουσικής. Η trip- hop, υπάρχει απο τις αρχές της δεκαετίας του 90 και ίσως να είναι εκείνη που "μπλέκει" και περικλείει μέσα τις πιο πολλές επιρροές απο κάθε άλλη μουσική κατηγορία. Funk, soul, ambient, house, experimental rock, post-punk, breakbeat, acid jazz, lounge, alternative rock είναι μερικές ρίζες απο τις πολυάριθμες καταγωγές της. Παρόλα αυτά, όπως ξεκίνησα να λέω, η trip-hop δεν ήταν ποτέ το ατού αυτού εδώ του blog. Σήμερα όμως, έχουμε μια υπέροχη αφορμή, μια αφορμή που δίνεται σπάνια, έτσι ώστε να παρουσιάσουμε και να σχολιάσουμε μια αξιόλογη trip-hop παραγωγή.

Για μερικούς ίσως ο Emancipator ή αλλιώς Douglas Appling μοιάζει να ήρθε απο το πουθενά. Κι'όμως, ζεί στο Πόρτλαντ των Η.Π.Α και δημιουργεί με επίσημες κυκλοφορίες απο το 2006. Έκτοτε, 3 δισκάκια στο ενεργητικό του με μια εύπλαστη trip-hop που σαγηνεύει και αισίως μετά απο πολλές διακρίσεις ένα δικό του κομμάτι, το "Maps" να παίζει στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου. Ο Emancipator, που σημαίνει ελευθερωτής, στις παραγωγές του χρησιμοποιεί πολλά φυσικά μουσικά όργανα, μελωδίες που σε βυθίζουν μέσα τους αλλά και εθιστικά κρουστά σε μια γενικότερα ποιοτική και πολύ προσεγμένη παραγωγή. Αυτή τη φορά, Minor Cause αλλά για εμάς που αγαπάμε την καλή μουσική, μείζονος σημασίας αιτία, σε αντίθεση φυσικά με τον τίτλο. Dusk To Dawn θα είναι ο τίτλος της τέταρτης πλέον ολοκληρωμένης του δουλειάς, που πρόκειται στο τέλος του μήνα να έρθει στα δισκοπωλεία. Πανέξυπνη κίνηση εκ μέρους του, να δώσει για ελεύθερη μεταφόρτωση ένα κομμάτι του δίσκου που απο ότι δηλώνει ο ίδιος, είναι αντιπροσωπευτικό του νέου δίσκου. Αν όντως και το υπόλοιπο μέρος του άλμπουμ περιλαμβάνει αυτή τη συγκινητική ατμόσφαιρα που εξέπεμψε το Minor Cause σε εμάς, τότε ίσως μιλάμε για μια κυκλοφορία στην οποία, αν είσαι λάτρης αυτής της μουσικής, θα πρέπει να σκύψεις ευλαβικά.

ENJOY
M.A.

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

Cats Park - Safety




Η πρώτη εντύπωση ακούγοντας πως κάποιο συγκρότημα ή καλλιτέχνης ανήκει στη Ρώσικη πλευρά της μουσικής, είναι ένα ανάμεικτο συναίσθημα απορίας και ενθουσιασμού. Αν σκεφτείς πως τα τελευταία χρόνια, ο "κόκκινος στρατός" εκτός απο μερικούς νεοανερχόμενους στον χώρο της Space Disco Ρώσους καλλιτέχνες, δεν έχει δώσει κάτι το αξιοσημείωτο, θα ήταν όντως άκρως ενδιαφέρον ένα indie συγκρότημα. Οι Cats Park, γράφοντας οι ίδιοι για τη μουσική που δημιουργούν, λένε πως δεν είναι αυστηρά συνδεδεμένη με κάποιο συγκεκριμένο είδος. Το ύφος τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως trip-rock, δεδομένου ότι υπάρχουν στοιχεία ψυχεδελικής ροκ και κλασικής trip-hop στο μεγαλύτερο μέρος. Ωστόσο, ένας προσεκτικός ακροατής θα εντοπίσει την indie αλλά και άλλες υφές στα κομμάτια τους. Ας αφήσουμε όμως τη μουσική να μιλήσει. 

Το 2010, ο μπασίστας Alexey Andreev συναντά μια τραγουδίστρια της τζαζ, τη Faijee. Ενώνοντας τις εμπειρίες τους, και οι δύο συμφωνούν να μη μείνουν στα πρότυπα και στερεότυπα της τζάζ αλλά να δημιουργήσουν κάτι πιο σκοτεινό και πειραματικό. Το αποτέλεσμα; Ένα EP με τίτλο Face the Future και πέντε τραγούδια καθρέφτης των ιδεών τους, που ήρθε στο φώς τον Απρίλιο του 2012. Η μπάντα δίνει την ίδια σημασία και στο οπτικό της κομμάτι, το επίσημο βίντεο για το "Your Love Is a Sin" θα σε πείσει. Το Safety μπορεί να ξεκινά με σοφιστικέ trip-hop ύφος όμως στη συνέχεια προστίθενται και άλλα στοιχεία, όπως η τρομπέτα και η σόλο κιθάρα, που του αλλάζουν εντελώς κατηγορία. Προσωπικά δε μπορώ να θυμηθώ κάποιο αντίστοιχο συγκρότημα που να χρησιμοποιεί τα ίδια συστατικά ή να μοιάζει σε αυτούς τους Ρώσους. Οι Cats Park ενδιαφέρονται για τον πειραματισμό και την απόλυτη ελευθερία της έκφρασης. Πιστεύουν ότι είναι αυτός ακριβώς ο τρόπος για να πετύχουν να αγγίξουν τις καρδιές των θεατών. Αν και ο νέος τους δίσκος πρόκειται να κινηθεί στα ίδια μονοπάτια, τότε θα τον περιμένω όσο κι'αν αργήσει.

ENJOY
M.A.


Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Kan Wakan - Forever Found



Θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω με μπόλικη σιγουριά ένα απο τα καλύτερα τραγούδια της  τελευταίας πενταετίας, μαζί με τις παραγωγές των Last Shadow Puppets, του Danger Mouse και των Air. Είναι απο τις περιπτώσεις που όταν τέτοιου είδους κομμάτια, που προσεγγίζουν δηλαδή το επίπεδο του αριστουργήματος, σου ξεφεύγουν, προσπαθείς τουλάχιστον να το κρύψεις επιμελώς. Απο την άλλη, μία μικρή στεναχώρια που τόσο καιρό θα μπορούσες να το είχες στη δισκοθήκη σου και να το μοιράζεσαι με αυτούς που αγαπούν παρόμοιες μουσικές. Αυτή τη φορά, δε θα νιώσω καθόλου έτσι. Ούτε θα κρύψω πως μου ξέφυγε, ούτε θα στεναχωρηθώ. Το μόνο που θέλω να κάνω είναι να το μοιραστώ όσο το δυνατόν γρηγορότερα μαζί σου. Οι Kan Wakan πρόσφατα άλλαξαν όνομα. Η πρώην τους ονομασία, Oren Lyons θα μείνει πλέον στην ιστορία για αυτό το πανέμορφο τραγούδι των τεσσεράμιση λεπτών που καταφέρνει να σε κάνει να πατάς επανειλημμένα το "play".


Απο το Λος Άντζελες των Η.Π.Α, το συγκρότημα ξεκινά τον Ιανουάριο του 2012 με τρία μέλη ενώ ιδρυτής του θεωρείται ο Gueorgui Linev. Το καλοκαίρι που μας πέρασε η μπάντα γίνεται εξαμελής και μόλις τον Δεκέμβρη μετονομάζεται σε Kan Wakan. Όσο αφορά τα δείγματα γραφής τους, το ένα και μοναδικό κομμάτι που κυκλοφόρησε ως single, εν αναμονή της κυκλοφορίας του άλμπουμ τους, δεν τους έκανε απλά γνωστούς, έχει εγείρει και μεγάλες "απαιτήσεις" για τη συνέχεια τους. Οι ίδιοι περιγράφουν το είδος της μουσικής που προσπαθούν να πλάσουν, ώς «μια προσπάθεια να φέρουν τον κλασικό μινιμαλισμό και την πειραματική soul μέσα σε ένα περισσότερο προσβάσιμο ηχητικό περιβάλλον». Το αποτέλεσμα ; Μια ambient ψυχεδελική post-rock που έχει προσβάσεις και στην κινηματογραφική υπόσταση. Μπορεί να είναι λόγια στον αέρα για κάποιον που δεν γνωρίζει απο ωρολογία, δε χρειάζεται όμως να γνωρίζει επίσης πολλά απο μουσική για να καταλάβει πως το Forever Found είναι απλά συναρπαστικό. Ορχηστρικό, με σοβαρή παραγωγή και με τα υπέροχα soulfull φωνητικά της Kristianne Bautista, το τραγούδι έχει πολλά επιμέρους μέρη που ενωμένα, το απογειώνουν. Το λάτρεψα και μόνο απο την εισαγωγή.

ENJOY
M.A.